Project Malawi: Horren waar ze horen

Dingen doen waar je goed in bent, zijn over het algemeen heel leuk om te doen. En waar zijn we bij Luxaflex® goed in? In horren maken! Sinds 2014 reizen we elk jaar af naar Malawi, om daar horren te plaatsen in kraam- en gezondheidsklinieken die baby’s en zwangere vrouwen te beschermen tegen de malariamug. Volgens de laatste cijfers stagneert het aantal besmettingen wereldwijd, maar veroorzaakt dit nog altijd 216 miljoen malariagevallen; de meesten in Afrika*.

Malawi is een prachtig land in het zuidoosten van Afrika. Soms lijkt het of de mensen er niet kunnen stoppen met glimlachen. Volwassenen lachen je toe en kinderen begroeten je met het woord “Azungu”, wat vreemdeling of blanke betekent. Toch is Malawi een arm en kwetsbaar land, door de enorme afhankelijkheid van de landbouw, het ontbreken van grondstoffen en het uitblijven van toerisme. Vooral in de dorpen vergroot voedselonzekerheid enorme armoede.

Het is in Malawi niet ongewoon dat een zwangere vrouw zo’n tien kilometer moet lopen voor een bevalling en na de bevalling diezelfde reis terugloopt met een pasgeboren baby op de rug. Alle zeven ziekenhuizen die wij bezoeken voor Project Malawi hebben een belangrijke regiofunctie. Van deze zeven ziekenhuizen zijn er nu vijf voorzien van Luxaflex® horren. Elk jaar komen we terug om nieuwe horren in te meten, te monteren en de eerder geplaatste horren te controleren. Ook geven we voorlichting aan het ziekenpersoneel over hoe de malariamug buiten kan worden gehouden en welke rol horren hierin spelen. Daarnaast stimuleren we de lokale horrenproductie voor het Nkhoma Ziekenhuis. Dit ziekenhuis hangt nu al voor een groot deel vol met horren die door lokale timmerlieden zijn gemaakt en door ons gesponsord zijn.

Dit jaar is ons vaste team van Eric, trainer van Luxaflex® Academy, en mijzelf uitgebreid met monteur David, geselecteerd uit ons dealernetwerk en collega Dennis, Accountmanager bij Luxaflex®. Het is een gouden team, want de horren worden razendsnel en met een grote glimlach tegen de kozijnen van de klinieken geschroefd of waar nodig gerepareerd.

Ik leg in het ziekenhuis in Diamphwe contact met de jonge moeder van de kersverse baby met de mooie naam Hope. Hope is net een dag oud en zal straks de acht kilometer lange tocht op de rug van haar moeder afleggen. Eenmaal thuis in het dorp aangekomen krijgen de vader en haar vier broertjes en zusjes haar te zien, maar nu mag haar moeder nog even uitrusten in het ziekenhuis. Het geluid van de boormachine van monteur David tijdens het monteren van de horren lijkt haar niet te deren en Hope slaapt ongestoord verder.

Ook nu in september zijn er nieuwe malariaslachtoffers, ondanks dat de meeste malariagevallen voorkomen in het regenseizoen (van november tot en met februari). Terwijl Dennis, Eric en David zich storten op het checken van de horren in het ziekenhuis van Malingunde, knoop ik buiten een gesprek aan met de moeder van Faith. Faith is een meisje dat al bijna een week in het ziekenhuis ligt en zwaar getroffen is door malaria. Kleine Faith merkt niets van onze aanwezigheid, zo diep slaapt ze. Omdat de eerste verschijnselen van malaria veel op een gewone griep lijken, is het lastig te signaleren, totdat je merkt dat de symptomen niet vanzelf verdwijnen. Dit overkwam ook Faith; tot grote angst van haar moeder was Faith niet meer aanspreekbaar. In het ziekenhuis kreeg zij vervolgens in een paar minuten de uitslag van de malariatest. Gelukkig zijn de medicijnen zeer doeltreffend, maar het kleintje zal nog lang moeten herstellen van deze heftige ziekte. Voorkomen is dan ook beter dan genezen!

Nu we voor de vijfde keer in Malawi zijn geweest, is het een goed moment om de balans op te maken. We zien vooruitgang: er worden wegen gebouwd en in de stad zijn veranderingen zichtbaar. In de dorpen zien we die vooruitgang helaas minder, want nog steeds gaan veel kinderen niet naar school en worden patiënten binnengebracht op een kar achter een ezel - met alle risico’s van dien.

Het ziekenhuis in Malembo vraagt ons om een nieuw bed voor bevallingen, want het huidige bed is kapot, vies en onwerkbaar. Zo krijgen we tal van verzoeken om hulp en hoewel onze eerste prioriteit bij het buitenhouden van de malariamug ligt, helpen we waar we kunnen. Het valt ons op dat de ziekenhuizen beduidend schoner zijn geworden door onze horren. Zo wordt niet alleen de malariamug geweerd, ook ander ongedierte, stof en pollen blijven buiten. Het medisch personeel is dan ook zeer tevreden en ontvangt ons altijd weer met open armen. Hartverwarmend!

Met een tevreden gevoel meten we de ramen van twee ziekenhuizen op, namelijk in Mlanda en Mphunzi. Hiermee staat het aantal door Luxaflex® geadopteerde ziekenhuizen op zeven – met een glimlach sluiten we onze geslaagde reis af! Vol goede moed zijn we nu alweer bezig met de voorbereidingen voor volgend jaar: een nieuwe reis, een nieuw reisgezelschap, met goede hoop en vertrouwen.

Malaria wordt overgedragen door muggen die besmette mensen hebben geprikt en vervolgens gezonde mensen prikken. Zolang er geen vaccin is, bestrijdt men malaria vooral door de verspreiding van insecticidesprays voor op de muren van huizen en met insecticiden behandelde muskietennetten voor in de slaapkamers.

De Wereldgezondheidsorganisatie wil malaria in de hele wereld tegen 2030 uitgebannen hebben. Lange tijd ging het aantal gevallen en doden gestaag achteruit, maar de afgelopen jaren stagneert die daling. Volgens de meest recente cijfers waren er 216 miljoen malariagevallen in 2016, de meeste in Afrika. Er stierven toen 445.000 mensen aan de ziekte.